kibrine kızdıklarımdan öfkemi yenemediğim şu uykusuz gün
kaşlarımın arasında nefsimi öldüremediğim kum saati zaman
dönüp iğnenin topuzunu yiyen havasız solucanlar
Ben işte bana ait
kendime olan saygıma küfrettiğim kitaplar
ve var olduğunu ispatlamak için ruhumun helezonları
bir şeyler ihtiyaç
ama en çok beni kendime övecek bir ekinoks
elbet put edineceğim elbiselerinden


ve titremek rahimdeki ilk günüm gibi
O işte Ona ait
batıklardan çıkabilecek bir Süleyman yüzüğü
içimdeki geviş getiren
hayata siftah bir apoletle başlayan çıplak er
her şey
varlık ve dudaklarındaki imansız her anına tapınan işgüzar ve biteviye
ben işte
bak kollarım ne kadar zayıf
kalbim ne kadar beyaz ve öfkeli

dünya cehennemin dirgenleriyle önümde
sürmeli kırbaç ile sırtımda eksiksiz bir kamber
kalbim seyrime kiracısız bir giyotin darbesi
gezginliğe üleştirilmiş bir kadın gibi
bütün isyankarlığını taşıyacak kadar ak saçlı
vasi terbiye eden ihtiyarlar için yaratılmış vecizeler

oyy
eşey üreyen ve mimari denebilecek kadar zekatsız gün birikiyor pencereye
kuşlar bile aç neden aklım
ya şu duygumu sömüren kadınlar
yoksa içimde iblisin hutbesine geçikmiş bir silüet mi etcil davranıyor
kibirden bile fena Sana olan korkumu yitirmekten ürküyorum
dizlerimi tıraş etmedim
ve tavukların başını kesemedim
suç bilemek ihtilafıdır içimdeki
dönerek yunmak ihtimali
nasuh nedir hangi iğnenin vazifesidir Rabbim
kitaplar yazıyor ama gözlerim imanın alfabesinden bi haber

elbet putlar yıkılacak
ama vakit susadığım vakit olmamalı
şair nedir ki kehanetlerinden umar bulunabilsin
sözüne giden her meşgaleye bir meşale dikmek ihtisası nasipse
elbiselerimi giyeceğim
nasip eyle



AHMET SERDAR OĞUZ