Sonsuzluk en çok büyür insan içindeki vazonun kırıklığında sevişerek büyür sakladığın rüzgara ağız açan benim dişlemeye çalışır gibi ya da çocuklarca taşlandım kanıyorum bana sırtını dönmesen biliyorum en çok sevgileri Sonsuzluk mavi bir kış günü her şey bir şeyken bembeyaz kum içinde sıkışan yel o inilti tepesinde sır ama anlatamam çok içten ve baştan sona bir şey ama anlatamam böyle sınırlı ve böyle borçken bu hissi bu günün özrünü dilesem şimdi kar beyaz tuşları pianonun siyahlarını alarak penguenlere dönüşecek iz bırakacaklar kaç gecedir ölülerin şahitlik yaptığı bu ayrılık çölünde Sonsuz sıcak ve susuzlar inanma gördüğün nehre o benim uydurmam sen de biliyorsun en çok sana benzediğimi
Not: Burası bir Sır Dükkanı kapının önünde devrim bekleyen çocuklar, yerde ipleri kalmış; gökte uçurtmaları.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Pianodaki Penguenler şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Pianodaki Penguenler şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.