Poa



varlığına gülümsedim dalganin köpüğe dónüşmeden az evveldi
yaşamin nasıl bir tınısı var biliyorum
ölmenin taze kokusunu alıyorum fakat hiç doğmamak neydi







Ölüler Korosu

sana hiçbir şey bırakmadım
tanrıların ıslak atkılarını
el-vedaya bulanan gök kızıllığını saymazsan
buldum sizi dağınık varlıklar
aydan evvel sudan önce yükseklerde
ne malım ne mülküm vardı
kazancım yoktu hiçbir yaşamıştan
ağzımdan en yüce makamlara bulaşan bu hastalık
bana hiç yaşamamışım gibi hissettirene kadar
işte şimdi acelem var yaşama ve duymaya doğru

Poa

ilahi otoritenin gözünden kaçtım
sapkınlık daha çok domuz çobanlığına benziyor burda
büyük bir denizin içinde farklı renkli aynı türden canlılar çatlatıyor yeniden doğanları
sözle anlatılmayan hazlar içinde
tıka basa mutlulukla doymuş olacak kim varsa etrafımda

Şeytanlar Korosu

kuru ve yaşlı ağaçlar ardında henüz başladı resmim
yuvarlak karanlığın içinde
gözleri oyuk olacağım
beni hissetmenize gerek yok
içime defalarca giren bu dalları kesmeyin yeter
temas noktam yok
özgürlüğü bir tanrının arabasından satın aldım
o ıslanmıyordu
içindeydi
dışındaydım


tutsaktı
özgürdüm

Melekler Korosu

kasırgaların kız kardeşi bana gerçekleri anlattı
son nefesini veriyordu
parmakları tersine dönmüş ve bir parça hali kalmıştı
fanustan yeni çıkmıştım
bu denizin iyi oyuncularını gördükçe gözlerim yaşardı
azı dişlerim zavallı
köpekbalıkları iyi oyuncular olmalıydı
efendimizin karanlığın kardeşiyle yaptığı anlaşmada yükseklere çıktım
saydam örtülere gömüldüm
bir ayna verdi bana Poa
çıplak olduğumu gördüm ve ona şöyle dedim


bizi masumiyetinle öldürebilir misin
masumiyet zarından çıkmadan yap bunu
iyi ve saf bir melek daha için yarısı için bile ölebilirim

Poa

bu bir şarkıdır görüp duydukça uzayan
her saniye gözlerimin ardından bakabilmek için milyonlarca yıl bekliyor
onlara mutlu resimler gösteriyorum
mutsuzluk ve kabusları sert kayalarda parçalayarak
her gün ölümünde tekrar doğuyorum
dehşet yüklü gemilere kuş yollayan benim
iki yaradan akan kanı aynı havuzda topladım
dökme rüyaların katılığında beni cömertçe yaratan varlığa seslendim
kangren umutların annesini aldı üzerimden
kolu kopuk sevgileri üst makamlara taşıdı
ben ve benim gibilere
o ve onun gibilere


dönerken uğradı

Melekler korosu

ruhumun sahibiyim hayat boyu ve hayat ötesi

Şeytanlar korosu

canlı cansız ve güzelliğini kabullendiğim ve kabullendiğim her şeyin sahibiyim

Ölüler Korosu

hiç bir şeyin sahibi olmadığımı görüyorum kendim ve suçlarım dışında

Poa

özgürlüğüm dışında sahibi olduğum tek şey ondan başka bir maddeye sahip olmayışım

ve bu özgürlük beni ölümsüz kılıyor