Suyun Anlattıkları Kuru ve Kaba


bu ses kimde kalsa
bu ses kimde kalsa, diyor
suya en son dokunan

kimin kalabalığına katıldık
çaputlar bağlayarak hayata
suyu en çok kim hak etti
mektupların yalnızlığını taşıyan
düşman taburu, ben ve başkası.


fakat su nedir ilkin
bir çocuğun konuşması mı
aşktan sonra
bir kadının nereleri kalmışsa
harcanacak bozukluk rüyasıyla
dölyatağında unutulan bir gülün
belki hizaya getirdiği son uçurum
bir gelini dikerler üstüme
istemem ki azmettireyim geceyi
varoş soyunukluğumdan kapılar
açılan yırtık gümüş sesiyle
neden bunca benzetme bakan yağmur
şahit olmaz akan kana
düşünürüm, duyulmayan için
kahırdan bir yol seçince
bütün hayvan duygularımı otlatır
içimde eski bir yılgınlığı gezdiririm


hükmü nedir yumurtanın
bilmeli sahip ve kitaplar
yakılan insandır her gece umuda bakan
kapısı eğrilmiş sesler çıkmıyor
ne güne dayansam, ötesinde dünyam
kılık değiştiren yağmur
ters dönen kaplumbağa küfrederken
yerçekimine, örümceğin işine gelir
tüccarın bildiğidir kumar sevinci
her yatakta bir kadına düşen incir
ne zaman dilesem okullar tatil değil
kiralık tenefüsleriz birbirimizin


belki bilir kuşlar kadar yolları
panta rei! mezar kabuklarından
ne kadar kısa deriz kısa çöp mü yoksa tabut
ağıtlar ardından -kader- mahalle baskısı
yokuşa düşen çocuklar tersine yaşar
memeleriyle ahlanan kiremit parçasına
bakarken denizin ürperdiğini bilir
kara gömleğine sardığı çiçekleri avuçlayan su

suyun aktığına inanmak için
donuk deryaya da bakmak gerekir!



Payanda