EVVELE AĞLAR OLDUM, AHİRE GÜLÜŞTEYİM
Gönül mazide gezer, akıl ikbali arar
Bir heyula içinde öyle garip düşteyim Gelgitlerin içinde varlığım neye yarar Evvele ağlar oldum, ahire gülüşteyim. *** Devri-i Cahiliye’de kanar içimde hicran Doğacak nûra hasret katran karası gecem Rahmetsiz sahralarda her şey gözümde viran Cevapsız suallerde Bahira’dır bilmecem. Sükût içinde bekler kâinat mihmanını Hâtem-ül Enbiyâ’yı müjdelerken Varaka Konan ödül uğruna almak için canını Kumlarda ölümüne at sürmüştü Sürâka. Hicabından çatlardı türabın dudakları Konduğunda bağrına bir sübyanın bedeni Babalar canlı canlı gömerken kundakları Tutardı ellerinden sanki der gömme beni. O Kutlu Davetçi’nin sebeb-i nüzulüyle Yıldızlar gökyüzünde birbiriyle yarıştı Kirlenirken kâinat cahillerin zulmüyle Habip’in gözyaşları çöl kumuna karıştı. “Habib’im olmasaydın yaratmazdım Eflak’ı” Dedi. En Sevgili ’ye, O’nu yaratan Allah Zifiri karanlıklar O’nda buldu felakı O Asr-ı Saadet ki, herkesi saran felah. O Asr-ı Saadet ki, ne mübarek bir asır Sana inanmayanlar keşke bunu bilseydi Taif’i düşündükçe yüreğim hüzün taşır Sana atılan o taş keşke bana gelseydi. Bir heyula içinde öyle garip düşteyim, Evvele ağlar oldum, ahire gülüşteyim… Ereğli, 2 Nisan 2013 |
TEBRİKLER
Selam Saygı Sevgi Sabır Ve Dua İle
A.E.O