Nereden başlayıp nasıl anlatsam;
Başından kesilmiş önümüz bizim.
Götürsem pazarda ucuza satsam,
Beş para etmiyor gönümüz bizim.

Neden çağırınca gelmiyor kimse?
Neden halimizi bilmiyor kimse?
Neden yaşımızı silmiyor kimse?
Ta ezelden kırık gönlümüz bizim.

İte, kalka gidemedik tekleriz,
Üvey miyiz her kapıda bekleriz?
Merhemin yerine hep tuz ekeriz,
Yarayı dağlamaz süngümüz bizim.

Ahvalimiz her an açık yoruma,
Neden kimse cevap vermez soruma,
Hal bilmez bu düzen gider zoruma,
Kendimize yeter gücümüz bizim.

Ahdedip de hiçbir yemin etmedik,
Koyunu sürüden ayrı gütmedik,
Dalavere edip oyun ütmedik,
Senettir verilen sözümüz bizim.

Alıştık yokluğa, yok denilmeye
Alıştık galipken biz yenilmeye,
Boşanınca yaşlar hep silinmeye,
Mendile alışık gözümüz bizim.

Vatan candan aziz deyip yanarız,
Ne denirse pek çabucak kanarız,
Yapılanı mihnet ile anarız,
Ondan kin tutmuyor özümüz bizim.

Hiç menzil görmedi şu bizim kervan
Yorulduk kalmadı dizlerde derman
Yazın beyler yazın katlime ferman
Hep mizana kalır öcümüz bizim.

Ereğli, 7 Nisan 2014