iki uzak arasında geçen gecenin deliliği
ve karanlığın söylediği şarkıya inat
acemi kusurları vardı bedenlerin

hırıltısı sönmüş iki istek arasına bir kuş konsa mıydı acaba
ve volüm masörünün rahatlama nidası hazır duymuşken bizi
açsa mıydık sesimizi sonuna kadar

beyaz nöbetler sekerek kaldırımlara kadar gitti
bütün siyahlıkları yutmakla meşgul saklı akşamlar
içini dolduramadığı aklın başka bir haline
havadisin şaşkınlığını sordu
doğru bir adım değil cesaretinizin yanında olmak
ama mutlu olmak da doğru değil
saklanarak korkularınızın arkasında

eller kemerler ayaklar ve uzun kaçışlar sonrası
bir zil sesine haydarın onbaşısı gibi selam vermek
hey sen
vadideki zambak
sana diyorum
ruhumun şiştiği yerden öpsene

benimle konuşmadı ağrılarına küsüp
karmaşa sisteminin temaşası yada bir dağ başı yalnızlığı
iyi gelir desem de
gerçekten değerli bir kalbi vardı
kendime söylediğim gibi sürekli
kalbinin içinde kalbi
bizim için atardı.