bir bulut
unutulursa gün aşırı
kendi içine gömülür

sırılsıklamken aynadaki ifadeler
yeryüzüne inmişsin gibi
seni özler durur

aleni yollar
iki çocuk arasındaki ipten atlar
rüzgar
estikçe ramak kala kaybolan yaprağına
ortaya çıkan tüm mevsimler
sustuklarınca cezalandırılır

aruz ölçüsü ile
kıymet bilmenin güzelliğinde
gazel okunur her vakit

ki her vakit
soğuğa sardığım dizelerim
b/üzüldükçe
balkon çiçekleri solar
zira çok büyük bir bağ var
onunla yaşam arasındayken sıcak har

çoğul kişilikli
tek taraflı tartışmaların
sonu gelmez ürkekliğinde
ıssız ıssız
yalnızlık dolu iç
kanar durur yara misali

esaretin
beni cesaretimle baş başa bırakır

tuz buz olur
hayat

biter
bildiğin tat

hıçkırıklarım
en bilindik şiirlerin teması iken
istemediğince ömrüme çizik atılır

düşündüklerim
ve düşlediklerim
en yukarıda duran
az yakında
az uzakta sallanan
gökkuşağı gençliğine uçar gider

her renk
kendi sebebini gösterir
ki her renk
geçmişe ışık tutup
gözlerimde seni canlandırır

ıslık ıslık
adını çağırırım yarınlara
geleceğin rengi tam belli değilken
yine de gelirsen
bilirsin
kalbim tüm renkleri sever...








(İlknur Karaca)