sen
gün oldu
gizli bahçelerinden yüreğinin dikenlerine çarpa çarpa güller derdi ellerim kanadım damladım tane tane ıssız gecelerin sessizliğinde koynuna baktığın her yerde oldu gözlerim elini sallasan yüreğime değdi kaçaklığınıda hayra yordum göçekliğinide sen başka başka bahçelerde sabahlarken yaz sıcağında benim düşlerime kar yağdı kaldırıp bin kere yüzüme vurdum yüzsüzlüğümü yine yüzünün yüzümde izi kaldı ne sitem ettiysem aşka bileklerime attığım kesikti her biri herbiri sensizlikti sessizlikti en çok korktuğum sessizliğindi avaz avaz susuşlarındı intihara meyilli kelimelerime bildiklerimi bilmediklerime katıp sil baştan senden öğrendim her şeyi çocukluğumun elinden tutup senin çocukluğunu bekledim köşe başlarında senle büyüttüm kendimi en çok senle avuttum şimdi nereye baksam kendimde seni görmelerim ve nereye dönsem sana çarpmaları yüreğimin bu yüzden.. bu yüzden sevdiğim alfabemin adından başka okuma yazması yok ve bu yüzden en çok sana kanayıp seninle iyileşmesi yüreğimin boynumdaki damarda bu yüzden işte sen akıyorsun ve sen doluyorsun kirpiklerime en çok öldüğüm zamanlarda adı sanı kayıp geçmişime sadece sen gelecek oluyorsun |
suskunlaştırıyorsun okuru
tebriklerimle