Gönül tahtımda
Hükmeden biri var gönül tahtımda,
Onunla iç içe burulmuşum ben. İşe yaramadı aklım bahtımda, Kader saatine kurulmuşum ben. Sinemdedir yargı, sorgusu ağır, Yargı ateşiyle, yandı bu bağır, Gözlerim körleşmiş, kulağım sağır, Hesap vermek ile yorulmuşum ben. İçsel seyahatim çok çetin yoldu, İstekten boşaldı, istekle doldu, Dediğim olmadı, dediği oldu, Sufli arzulardan sorulmuşum ben. Hakikat ehline verdik vekelet, O vekil olalı, yetti kefalet, Böylece yerini buldu adalet, Hakime savcıya vurulmuşum ben. İlahi nizamla kaplanan deri, Mihrabı, kürsüsü, tam cuma yeri, Her aynada onu göreli beri, Meğer bin parçaya kırılmışım ben. Bülbül bir olalı, gülle dikenle, Rayihalar geldi cefa çekenle, Cemal yeşerdiyse, celal ekenle, Toprağın altında yarılmışım ben. Davamız biteli, yabanla elle, Kül olduk yanmaktan, savrulduk yelle, Yaralıyım aktım bulanık selle, Deryaya varınca durulmuşum ben. 26.05.2013...Mustafa Yaralı |
Bu tevekkül yüklü şiirinizi kutluyor,
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
Sevgiyle kalın.