Gölgen düştü tenime...Bir romanın ortasından başlıyorum Lacivertin sessizliğinde duvarda asılı kalan ruh ki unutulmuş bir odanın içinden nöbetlerim avaz avaz haykırarak kimliğine soyundu bu gece asırlardır uzağımdan tenimin üzerine giydiğim gözlerimin elasından seslendim sokağımdan sokağına bu gece açıldı mahsenimin kapısı Avuçlarıma dokunuyor usulca tavan arasına saklı zamanlar sağanak sağanak yağdın iliklerime Notalar kucaklaşır takvimsiz zamanda Birden bire oldu her şey mavilik siyahından çıkınca düğüm düğüm boğazım anlasana konuşamıyorum tüm suskunluğumla soyundum bu gece Ve de parmak uçların gezinir tenimin her noktasında ki inci avına çıkan dalgıç misali arayışında bir ıslık sesinde Dudakların kulağıma dokunma mesafesinde doğmamış bir bebeğin döl yatağında arzular nefes nefese nehir yatağında sel olup aktı bu gece Kor bir ateşte kaynayıp Gece ve rüzgarın sesi son/su darağacından düştü Şaha kalktı duygular bağıra çağıra hoyratça şahlandı cümleler Ve saçının ıslaklığında sabahladım çehren çehremde Rüyanın tam ortasından çaldım içime sakladım gölgeni ki Islak bir öpücüğün sarhoşluğunda Yok olma pahasına dans etti gölgem gölgenle Kelimem kelimene gebe kaldı bu gece gecenin üçüy/dü karanlığın kol gezdiği sabaha çok yakin zaman/da GölGe ... |
saçının ıslaklığında sabahladım
çehren çehremde
Rüyanın tam ortasından
çaldım içime sakladım
gölgeni ki
Islak bir öpücüğün sarhoşluğunda
Yok olma pahasına
dans etti gölgem gölgenle
Kelimem kelimene gebe kaldı bu gece
gecenin üçüy/dü
karanlığın kol gezdiği sabaha çok yakin
zaman/da
bazen olur mu bir başkasına da bilemem ,ama şiirin içinde buldum kendimi....
saygılar.