Dilimde Sustu Gecem...Geçmiş zamanın bir mevsimi genzime kaçınca En ücra köşesinde İç/sel bir savaşta kokun hücrelerime kadar işler kelimelerinin sağanağında Nefes kadar yakınken Aç ruhun Kır/gın kalışı sessizliğim kadar kanıyorum simdi parmak uçlarımdan ve de en kara gömleğimi giydim bu gecede üzerime Kanatlarım da üstelik Serçe ıslaklığındayken tırnak geçirir saçıma çaresizliklerin utanmaz izi Sana dair tüm sesli kelimelerimi Yatırırken sonsuz uykuya berduşluğunun, Zemininde Kekeme bir mum sarsılırdı Ölüm kokusu yarasında ve büküp Ezdiğimde dilimi Dudağımın kenarına Düşen titrek k/anda Yitirirken kendini bir toprak kaymasının boşluğun da Arsız yalnızlık ahlat gibi Kök salar bileklerime Şimdi Yabancıyım kendime Sensizliğin arifesine düştüğümde ve Cümlelerim çarparken Yavan gülüşlerime Gece sus pus dilim lal Bir dudak bükümündeki saatin bize yarim kalışında Odamın zifiri karanlığı yapışırken tenime Üşüdü ölüm nefesimde öylece Kör düğümler Dolandı boğazıma caresiszce Ne kadar gitmek istesem de Nafile Ayağımda/ki prangalar Biraz daha çekiyor derinliklerime Dibine… _________Uzandığım… Gölgesiz ________________çürümelerde ve Aklımdan sarkıp da tenine bağırdığım/da GölGe ... |