Vesair Uyanışı
hayrettin taylan
Tozlanmışım, yellerimi tutuyor el’ler. Talazlanmışım, bendini kurmuş periler. Kirlenmiş bir Mecnun’um leğeninde yıkıyor Leyla’lar Kızartılmışım ç’alıntı gönüllerin közünde Şirinlerce Ağlatılmışım ay şemi eritirken her gün yapayalnızlıklarda. -Kim bilir bu can havli özlemlerin dilini. Senden sana yakın bir yerdeyim, gelmelisin ki sensiz dünyanın çivisi çıkmasın. -Ah ben kendimdeymişim, uyandırma beni şulenar... -Ah benle seni seven ben arasında milyonlarca alev buz dansında erimek eriştesi buzlu aşk beklentinin içiliş duruşu uyanış kadar uyumak uyumu |