Kan Kokusundan Tanınan Çocuklar!
Küçük-büyük hiçbir adımımın,
Doğru dürüst bir kaldırıma kavuşamadığı Gri renkli bir tren istasyonunda Sarılabileceğim çocuklar aradım. Ölüm taşıyan vagonların ardından bakarken Ecel vakti gelmiş peronlarda bekleşen Ve teri misk-i amber kokan evladını; Kanının kokusundan tanıyan anaları gördüm. Sonra anladım ki; İstanbul ’da çocuk olmak kolay da Şam’da Halep’te baba olmak çok zormuş... |