Özlem 26- Şükür / hişin aslı o’zmanlar bende aklımdan İmine’yi geçiriyon, İmine de nası emme, bi içim su resmen zelvi boylu “gaşla ğöz arasında ” birden süydü bu! çelimsiz bişiyidi işin aslı kimse bunun farkında değiliken yeşil fistan, al-gırmızı fanilla san ki hemen soluvucak gül gibi akrannarının içinde farklıydı domurcuklaşıvıdı gür sarı saşlı, buyday yanaklı gocaman-gözlerinin ağı ak, ap-apbak ala-ala pam-parlak gözler yok denecek gadar gaybolmuş (h)okka burun yeni aşmış gül gibi dudaklar gelincik sapı ğibi, incecik boyun, emme asıl o yörürkene ki dik başlılığı, bi yolma yolar bi halı dokur bi asbap tokuşlar yolda belde bi gedişi vardır bin kere maşallah breeh breehh breh! ne de olsa zengin gızı arkadaş duruşundahı asalet taa garşıya bakar gevşek, gaynaşık, fingirdek bi durumu yok, kimseye eyvallah etmez burnu yere düşse eğilip almaz derler ya ta öyle valla.. dobura-dop , burnundan kıl aldırmaz “işdee insanın doğurdacağı garı işdee çocuklarımın anası” dedim idi “tam anama ilayık bi gelin” anam da bireş Osmannı ya hanı boban esgerden hasda dönüp de yılın yılı yatınca her işi kendi bildiğinden hemi iki evi idare etmiş hemi de iki çocuğunu böyütmüş kendi bilmiş, kendi bişirmiş daşırmış cevval gadınıdı, golay deği valla hinci kimse kimsenin gahrını çekmeyyo e(vi)miz ayrı yolumuz ayrı emme dedem gile hep bakdı ekmeklerini etdi asbaplarını yudu bayramdan bayrama da ossa evlerini suvadı hayatlarını sildi süpürdü, gışın gışı geder zobalarını yakardık dedem gil de Allah var başlarının üsdünde davşırlar şükür.. onu deyodum İmine Hanım da tam bi şerli, tilan tilan tam bi hanım efendi ya da bana ööle geliyodu o zamannar gari orasını bilemecen gönülün dediğine toz gonmazımış gönnüyün düşdüğünde gusur olmazımış belki de ööle bişii belki dee ne bileyin ben.. hu ankı aklımınan ne bileyin onu kimselere vermeye gönlüm olmazdı o da .ikdiroldu ğetti de bilemecen valla eyi mi etdi köyde kimseyi beğenmedi goya şe(h)ere varcan deye mamir garısı olacan deye hasba..! eyi etti gari, vardığı da hasdalıklı bişiy zati eyi bişiy olsa kendi köyünde gız mı yoğudu kendini de yakdı beni de..! ha; beni ki… benim yüzümden getdi deye düşüncemem neneyen habarı mı var habarım mı yok valla neyise de işdee o(ğ)lak-guzu ğütmeye filen ğetdiğmizde bobaçca falında filen bakıyoz akrannarına ya hep İmine çıkıyo taha dorusu ben hep İmine’yi dutuyon hani işde bi yaprak goparıyon İmine ötekinde hinci adı ilazım deği meselaki aşa-hatma-helime, cennet, gülüzar.. neyise bi da goparıyon işdecik deyelim elif, nezire ya(h)utda fadime sonura döndü, almes, firdes dedikleyin işde aklın sıra havas olabileceğin akranın yaştahkı gızların adını tekrallayıp duruyon son yaprakta kim çıkarsa onu alacan yani gurra çekmiş oluyon gerçi hiş biri bizi beklemedi hepisinin bizden önşe düğünü oldu da nerdeyse çocukları etişdiydi biz evlenesiya ya o ayrı bi me(v)zuu orayı garışdırman garii Allah var birez de biz mırın-gırın ederkene armıdın sapı-üzümün çöpü hesabı geş galdık neyeyse hanı “akıllı o(ğ)luna gız beğeneyin derkene deli torununu esgere yollarımış” dedikleyin aynı mitli o hesap işde bi de benim gafada iki burgalaç var biliyonuz mu “-iki garı alacan olum valla” deye deliganlı abeyler e(ğ)lendileridi her e(ih)timala ğarşı ben de İmine’yi elde bir dutuyon ikinciyi de bireş güçcüklerden sıralayon ku.. nolur-nolmaz emme; Allah var ne bu Gara Hava ne de Kel Haçca olacak şetdeli bobaçcadan fal çekerken de, beliklediğim İmine’den sonurakınnarın, yedeklerin, adayların içinde de olmadı hiç aklımın ucundan geşdiyse köpek olayın emme gel de hinci hu hale bak ne yanna bakarsan bak biciklerinden önce gözleri ben buradayın deyo biciklerini insanın gözüne gözüne kendini gözlerimin içine içine sokuyo vay oraspı vay şaşdım galdım valla billa de deycem anam ıramatlık nası fe(h)metdiyse feyilledi durumu emme neyeyse verip-alıp inkar ediyon ben de altdan aldı üsden savırdı, höyle dedi böle etdi ı-ıh, olmadı.. Kel Haçca’yı da Gara Hava’yı da ele vermedim.. emme hinci Özlem dese !?.. de se ya Özlem! “ala geçim çit doğurdu bolartdık südü yoğurdu ana bana bi hal oldu ana beni eversen ya evermezsen gebersen ya” DİPNOTLAR gaşla ğöz arasında: kıza zaman ve mesafede ela dobura dop: dobra dobra, lafını esirgemez, kimseye yalakalık yapmaz, gözünü budaktan sakınmaz, söyledikleriyle birileri incinecekmiş diye amdırmaz gurra / kura : ad çekme burgalaç : döner burgalaşık: dolaşık, aralaştırmak gereken burkmak: çevirerek sıkıştırmak, döndürmek, kıvırmak, burmak feyillenmek: farkına varmak, vehmetmek, pirelenmek, kuşkulanmak ARKASI YARIN |
anam ıramatlık nası fe(h)metdiyse
feyilledi durumu emme
neyeyse verip-alıp inkar ediyon ben de
altdan aldı üsden savırdı,
höyle dedi
böle etdi
ı-ıh, olmadı..
Kel Haçca’yı da
Gara Hava’yı da ele vermedim..
emme hinci
Özlem dese
!?..
de se ya
Özlem!
“ala geçim çit doğurdu
bolartdık südü yoğurdu
ana bana bi hal oldu
ana beni eversen ya
evermezsen gebersen ya”
Yine harika anlatımdı bu seri şiiri severek okuyorum hocam,
Yüreğine kalemine sağlık
Saygılar