Dayandı (ö/lüm kapıma...
şakaklarından
ve saçaklarından düş-erken Ben ve de aynada kırıl/iken yüzüm bir şiir dayandı yüreğimin omzularına ve su oldu senden sonra şehir yüreğimde isgale uğradı sokaklarım taşarken ırmaklarım sana dogru şakaklarımdan düşen suda dayanır bir bilinmezliğin ülkesinde ölümün soğuk yüzü tenime öylece dayanır titreyen parmak uçlarımda alın/yazgım göğüs kafesim SIKIŞIR kapının arasında kalan parmak mesafesinde hani kana bulanır can acısında damla damla dökülür harflerin de dayanır hükümsüz gidişlere suskunluklar daralır beden sığmaz kendi içine caresizce oysa bir adım mesafe uzaklığından senden geliyordum Gecelerde ve göç eden sular yağmur olup Dayanır yüreğime ıslak ıslak sana dökülür dudaklarım usulca ve sana susayışım / ki dayanır günahsız Sa/bah/la/rı/ma GölGe ... |
senden geliyordum
Gecelerde
yürek sesiniz daim olsun