şakaklarından
ve
saçaklarından
düş-erken
Ben
ve de
aynada kırıl/iken yüzüm




bir şiir dayandı yüreğimin
omzularına
ve su oldu senden sonra
şehir
yüreğimde
isgale uğradı sokaklarım
taşarken ırmaklarım sana
dogru



şakaklarımdan düşen suda
dayanır bir bilinmezliğin
ülkesinde
ölümün soğuk yüzü
tenime



öylece dayanır titreyen parmak uçlarımda
alın/yazgım


göğüs kafesim
SIKIŞIR
kapının arasında
kalan
parmak mesafesinde
hani
kana bulanır
can
acısında
damla damla dökülür
harflerin de



dayanır hükümsüz gidişlere suskunluklar
daralır beden
sığmaz kendi
içine
caresizce



oysa bir adım mesafe uzaklığından
senden geliyordum
Gecelerde



ve
göç eden sular yağmur olup
Dayanır yüreğime ıslak ıslak
sana dökülür dudaklarım
usulca

ve sana susayışım / ki
dayanır günahsız

Sa/bah/la/rı/ma

GölGe
...