Bil/ki anahtarsız gecelerin (düş) bekçisi(yim)
Hazan taşır yüreğim
Çöl zambağında çisil çisil gözlerim Yitirilmiş umutlar kaldırımında Her kelimede parçalanmış Bir aynaya çevrili Yüzüm Gece agır gece sancılı Döl yatağında Uykum uzaklaşıyor Bedenimden Tuzlu bir gecenin sabahında Gözlerim yitik bakar Aynanın her parçasında Ruhum kekeler Karanlığa bağdaş kurduğum Kefensiz yüreğimle Umutlarımın son Yaprağı Ha düştü ha düşecek Bırak susmalar yürüsün Üzerimde Umutlarım Yörüngesini çevirmişken karanlığın Ortasına bırak gece yağsın üstüme ipleri kopmuş düşlerimde . . . GölGe |