Ölüm kokan satırlarım ve ben
Birer mavi özlemliği içmiş gibiyiz
Şimdi artık kurşuna dizmek gerek
Gözümden düşüp kirpiklerimi ıslatan her damlayı
Ve gitmek gerek
Alabildiğince uzağa
Ve kendini terkedip,
Deniz’in mavisiyle sevişmek gerek

Gülüm ol
Koklayayım seni
Gül suyunla yıkayayım özlemlerimi
Bugünüm değil yarınım ol
Bir ömür koynumda saklayayım seni
Gülüm ol
Koklayayım seni
Umudumu dallarına sürüp
Bir ömür gözyaşımla sulayayım seni

Seni özlemek çok güzel bir duygu sevgili
O sancıyan bekleyişlerimi unutmak
Ve bir çiçek gibi sonbaharı bahara çevirmek
Ve sevinçlerimi umudumdan almak
Ve koca bir şehir gibi
Kalabalık yalnızlığımla
Boğazıma kadar tıka basa seni beklemek
Çok güzel bir duygu sevgili

Seni seviyorum demekse seni sevmek
Ben seni sevmiyorum
Seni özlemekse yollarını gözlemek
Ben seni özlemiyorum
Aşk yüreğin içinde seni yaşatmaksa
Ben seni ölünceye kadar yaşatacağım
Ve kurduğum düşlerin içinde
Pahalı bir mutluluk kuracağım
Bir kelebek gibi çiçeğime konup
Ömrüm sonuna kadar koynunda soluklanacağım

Önce inceden bir yağmur yağmaya başladı
Ardından bir üşüme tuttu
Sonra bir düş görmeye başladım
Deniz’in mavisi benim sandım
Gökteki yıldızlar benim sandım
Meğersem bir düşün içindeyişim
Kalbime hançer battığında anladım
Kanım çekildi
Sandım ölüyorum
Bir düş görüyormuşum
Uyandığımda anladım
Düşüm’den düş/üm

İbrahim DALKILIÇ ( 25/03/2013 // 16:30