karanlık bir gece
ellerim bir boşlukta
bir okyanusun ortasında boğulacak gibiydim

oysa yeni doğmuş bir özlem
göğsümün ortasında demini almış
bir çöl sessizliğinde
bir damla su arar gibi senin ellerini arıyordum
ellerin o kadar uzak
o kadar soğuk
o kadar suskun ki
ben sensizlikte kalır gibi üşüyordum

ah sessizlik
ah korkak ellerim
yaralı kalbim
suskun dilim
ne çok yara almış
ne çok uzaklarda kalmışım
ne çok kanamış
ne çok yitirmişim kendimi
ve seni
ve bizi

ve kalbimin içinde bir zindandayım
güneşsiz kalmışım
karanlıktayım
umudum sen kadar uzak kalmış bana
soğuk duvarlara şiirler yazıyorum
duvarları tırnaklarımla kazır gibi
iki adımlık bir koğuştayım
ama sanki dünyanın her yerinde yürür gibi seni arıyorum
attığım her adımda çocuk sevinçleri duyar gibiyim
uzattığım elimi çocuklar tutuyor
omzumda bir çocuğun başı
ve ben yine senden uzakta
yine sana yakınım

gecenin bilmem saat kaçı
gözlerimde yorgunluk, uykusuzluk
karanlık bir şehir tenime sınırlar çekmiş
sınırlar tel örgülerle çevrili
bir adım ötemde özgürlük duruyor
bense kalbimin içinde bir zindandayım
ah sevgilim
ah özlediğim kadın
ah beklediğim şiir
yüreğim karanlıkta
ama yüreğimin manzarasında sen varsın

gecenin bilmem saat kaçı
elimde bir şiir
bir şehrin en karanlık sokaklarında yürüyorum

ibrahim dalkılıç

21.07.2018
00:23 izmir