yine bir gece
yine şakaklarımda karda yürüyen
bir çocuğun ayak sesleri
delice bir sessizlik
delice bir soğuk
delice bir özlem çıtırdıyor baş ucumda

bir mezarlıktan geçer gibiyim
içimin ayazına yuva yapmış bir özlemek
kirpiklerimde bir ressamın fırça izleri
her darbesi sağanak yağmur
her darbesi fırtına
her darbesi simsiyah bulut
parmaklarımın kıyısında senin saçların
dağlara yağan karları taşıyor
değse üşüyen sensizliğime
buz tutacağım sensizce
sen uyuyordun göğsümde
ben parmaklarıma dolanmış saçlarınla
ülke ülke seni arıyordum

şimdi gözlerin
iler ki bir zamana ait bir takvim yaprağı gibi
hangi mutluluğa ait bilmiyorum
gözlerin hep gülümsüyordu karşımda
yada ben gözlerinde kaybolmuştum
iki acıyan yanım vardı
iki de üşüyen yanım
birde seni özleyen yanım
birde seni seven yanım
birde arkandan ağlayan yanım
birde sensiz ölen yanım, sensizce

sen ki göğsüme yuva yapmış
sen ki kalbimi ülkesi saymış
sen ki her şeyden önce gelenim olmuşsun
her şeyden sen katmışsın gibi
şuramın, tamda şuramın
tamda senin olduğun yerin
tamda yasaklı bir şiirin içinde
tamda alnının ortasından öpmüştüm
tamda alnının ortasından öpmüştüm

seni sevmek
üstüme o kadar güzel yakışmış ki
bazen kendimi sen sanıyorum
senin bana baktığın gibi bakıyorum kendime
senin sevdiğin gibi seviyorum
senin gülümsediğin gibi gülümsüyorum
sonra senin gittiğin gibi gidiyorum
senin öldürdüğün gibi öldürüyorum kalbimi

yüreğimden damıtarak
doğurduğum bir şiire
sürgün yaşıyordu kalbim

ibrahim dalkılıç

26.02.2021
03.55 izmir