Sen güneşin doğuşundan bile güzelsin sevgilim
Senin olmadığın şehre güneş doğsun istemem
Çiçekler boyun bükecekse bahara
Sen yoksan baharı istemem sevgilim
Yazın, içimde üşüyeceksem
Kış içimden gitsin istemem
Kardelen gibi severim seni
Üşümek nedir bilmem sevgilim
Senin için üşünülmez
Senin için yaşanılır ölümüne
Kokun tenime uzak kalacaksa
Tenime sarılmam
Bir çocuk gibi küserim tenime
Dokunmam bile
Papatyalarıda sevmem
En çok sevdiklerimden bile uzak dururum
Aşk yaşamak gibi erdemli bir iştir
Uğrunda var olmak gibidir
Namussuza karşı onurunu yüceltebilmektir
Ve aşk ölmekten çok yaşamak gibidir sevgilim
Nerede olursan ol
Kim olursan ol
Ve hangi dili konuşursan konuş
Aşk gözlerinle yüreğine dokunmak gibi ciddi bir iştir sevgilim
Sen güneşin doğuşundan bile güzelsin sevgilim
Senin olmadığın şehre güneş doğsun istemem
Şimdi içimde yasaklı bir dil gibisin
Konuşsam anlamazsın biliyorum
Sussam içim razı gelmez sevgilim
Ben bir kelebek olsaydım
Ömrümü göğsünle sınırlardım
Öpmeye kıyamazdım seni
Ve bilirdim ki
Ben bu körolası dünyaya
Gözlerimi sende açmaya geldim
Senin dünyaya gözlerini yumduğun yerde
En güzel ölüm sevdiğinin kalbinde ölmektir
Benide kalbinde öldürür müsün sevgilim
Bazı kadınlara dokunamazsın, öpemezsin
Saçlarını parmaklarının arasına dolayamazsın
Sadece hissedersin, koklarsın
Bir gülü koklar gibi, rüzgarı içine çekersin
Sedece içinde, kalbinde yaşatırsın
O kadınlar içinde, kalbinde yaşarlar
Başka hiçbir yerde yaşamazlar
Çünkü o kadınların yurdu kalbindir
Senin kalbimde olduğun gibi sevgilim

İbrahim DALKILIÇ