suskun nehre...


Coştu yine bu sabah hecenin suskun nehri,
Nasiplendik, saçtığı köpük köpük neşeden.
Gülümsedi gözleri, gün açtı gönül şehri,
Eser kalmadı onda, kederden endişeden.
Demek ki; sabahları hüzn değil güneş doğar,
Ufacık bir kıvılcım nice karanlık boğar.



Yeşerir duaların ve ektiğin her ümid,
Bilirsin doğa ana fazlasıyla cömerttir.
Yaradanın lütfü çok, diğer adı da Vacid,
Bir avuç isteyene deryâlar kadar merttir.
Tutar kolundan çeker, düşerken aman desen,
Sundugu tabloların renkleri desen desen.



Yeter ki; güzeliğe bakmasını bil becer,
Silinir kaygıların izleri yüreğinden.
Dirâyeti zenginin ünvanı; kutsi tecer,
Darılıp mutluluğu çıkarma ereğinden.
Karabulut nedir ki; bir anlık sarar geçer,
Tanıdık yolcu gibi, hal hatır sorar geçer.



Çok uzakta değildir, saadetle yaşamak,
Karamsarlığa dalıp vurma huzura sekte.
Kaderin cilvesini zor olsa da taşımak,
Ümidin ışıkları biraz olsun yüksekte.
Yol senin yordam senin, yürü yolundan dönme;
Gecelere aldanıp sakın kararıp sönme!



Unutma; bulutlardan çoğu kez rahmet yağar;
Ardından gelen Güneş bir başka güzel doğar;


20 mart 2013
trabzon