ruhunuzda
bazen gerçek ve düş iç içe geçer
içinizden onca güzel şey geçerken
yüreğiniz sıratın en incesini seçer


ben bu düşü
akar suyun yüzüme yansımasında gördüm
bir gölgenin kalleş bakan karaltısında
bir meczubun küresel göz parıltısında


ahır zaman sevdaların yarasında
çilesinde seyyahın yüz karasında
kan revan olmuş kumların arasında

kalu-beladan beri yakılan ağıtlarda
..........ayet ayet yazılan kağıtlarda

ve
gök
yüzü
gibi mavi
masmavi bir masalın ışıltısında gördüm


gördüm ki
hiç bir aşk dikensiz gül bahçesi değildir
ve güle dokunan her söz bülbüle yad elidir
bu şiir dikenin açtığı yaradan akan irin selidir


kaç kez yanar
insan dediğin
kaç kez kanar
bu can daha kaç kez acıyı anar

"mevcuttu tuhafınıza gidecek
mevcuttu hem de çoktan mı çoktan"

yani benim cancağızım
hiç mi utanmadın nazımın şiirlerini anmaktan

yani hep vardı da adı yeni konuluyor öyle mi
gölgesi karanlığın
acısı ayrılığın
suda ışığın
tek aşığın
yansımasına kanmaktan

ve kandırmaktan
ve böyleyken böyle diyon öyle mi

sır, ancak sevdasında ölümü göze alana aşikarmış
ama kalbinde sır noktası kapkara bir süveydaymış

niyet, iyiye götürürken yüreğinizi
________________kötünün de kapısını açabilirmiş

aşk ve nefret
gerçek ve yalan
sadakat ve ihanet bir çizgi ötesi kadar yakınmış

ve kalbiniz düştüyse karanlıkta esvedeyne
yetim kalan bir sevdanın yüreğini okşayamazsınız

ver çoşkuyu
hadi düş (y)ola
belkide bu gidiş
münzevi bir yolculuğun
son adresidir esfel_i safilin hadi uğurlar ola...