Yokluğun köhneleşmiş sokaklarda
Çınlayan bir melodiydi
Dolarken kulaklara
Tüm vücudum ürperirdi
Eşsiz bir tat gelirdi dilimin ucuna
Senden kalan öpücük kırıntıları..



Her köşe başında kokun eserdi
Sineme hafiften
Belki buradan çok kez
Geçtiğimizdendi bu tanı..
Ayağının taşa takılışları kalırdı
Göz sahnemde
Ne zaman sensiz geçsem
Mutlaka sekerdim bende
Aynı yerde...



Martılarla simit paylaştığın
Kıyıdaki sandalyen
Hep bomboş olurdu
Sanki herkes bilirmiş gibi
Sana ait olduğunu
Senin yerine oturur,
Senin gibi paylaşırdım martılarla
Fakat hiçbiri üşüşmezdi
Simitlerimin başına
Sana gelirlerdi, seni isterlerdi
Seni…



Kapının önünde aç kalmasınlar diye
Koyduğun mamalar da bitmişti
Tekrar doldurdum
Suyunu da yanına koydum
İnanır mısın?
Mahalle kedileri bile kızgın bana
Dokunmamışlar günlerdir
Açlığı yeğlemişler,
Sanırım onlar da seni özlemişler…



Sabah koşarken yaşlı amca yine oradaydı
Seni sorduğunda
Gözlerim kaçtı bulutların ardına
Konuşamadım, anlatamadım
O da kalktı gitti yanımdan
Bu kez ‘iyi günler gençler’ diye
Dilemeden gitti…



Her şey, herkes seninle
Önemsiyor beni
Seninle bütün olmuşluğum,
Seninle taşıp dolmuşluğummuş


Meğer beni ben yapan..
Senin oluşunmuş meğer
Beni ‘SeN’ yapan…