masaL
Her çıkan rüzgar ardından
Yüzüme yapışan yaşları silmeyi öğrendim ben Her gece yüreğime daha da batan Acılara katlanmayı Bir hayatın en uç köşesinden dönmeyi Daha sık adımlarla Sonra uzaktan sevmeyi de öğrendim ben Uçurumların yamaçlarından, ardından tepelerin Rüzgara teslim etmeyi boynu bükük sevdamı Belki gider diye bulutlarla, Ve belki bulur diye O’nu.. Boğazladı sevdayı yıllar Uzadı şehrin yolları Aslında çok istedim bir hayatı sonlamayı İçimde biriken onca şeye rağmen , olmadı.. Söyleyemedim, susarak anlatmayı öğrendim Tavan arasına sıkıştırdığım hayalleri Tek bir kelimeye sığdırmayı En önemli soruların cevaplarını Ve ben yalnız sevmeyi öğrendim sevgili Bir başıma Şiirler yaza yaza, türküler tuta tuta Yokluğuna.. Sonra Hiç olmamam gereken yerleri kabullenmeyi Ait olduklarımı tek tek gömmeyi, en derinlere Sevebilmeyi, razı gelmeyeni gönlüme Ölmeyi bile öğrendim nefes alarak her gece.. Büyüdüm ben sevgili Aynı hataları göz göre göre yaparak Kendi doğrularıma inanarak Kıvranarak kendi kabuğumda Kendi dünyamda yaşlanarak Acılarımla birlikte büyüdüm ben.. Bir masalız işte Ne başı vardı ne son buldu.. Olamayacak hiç, Hiç olmadı.. |
Beğendim.
................ Saygı ve Selamlar...