Boğuluyorsun sükunumla
Biliyorum dayanılmaz zamanların koynunda
Ve bir ip geçer gibi gırtlağının orta yerinden
Otur ve sus şimdi
Sus ve duy
cam kırıkları gibi parçalanması bir kelebeğin
batışı gibi kanatlarına ve arkasından saplanışı gibi bir bir
saydın mı
kaça bölündüğümü yokluğunda
ki yetişemez şimdi zamana kelimelerin
ayak altlarında kaldı gidişinde kopan her bir parça..





şiirler yazmıyorum can acımı hafifletecek
kimsenin uğruna, umuduna
karalıyorum rüzgardan gelen heveslerimi şerefler kaldırarak
sonra
sen çıkmıyorsun her kapı ardından şimdi
kapılarda aralıklar da yok
yollar varmıyor sana, sokaklar çıkmaz..





aklım karışmadı hiç ardından
düşünmedim üşüyeceğini bile ellerinin
meraklanmadım sonra
ki kahpe gidişlerinin bilmem kaçıncısıydı bu ya
saymadım
saydıramadım yokluğuna..





şimdi tak kanatlarını uç benden uzağa
kapan istersen kafeslere ki
sorulmayacak nedeni ardından
ya da git koşarcasına kendinden, bir kelebeği savurduğun gibi





aklım karışmadı benim, susmaları ben toplamadım
bilirsin ilk kez de değildi senden arta kalan yalnızlığım
ve oyun da değildi üstelik bu oynadığın
bilirim
bundan değildi saklanmaların..
yasaklanmaların..





ey sevdiğini sandığım
buz maviydi sevmelerin senin
buz gibi mavi..
çözemedim ne dillerinin kilidini
ne düşlerinin buz mavisini
eritemedim
erteledim..