Bir çiçektim beklide kısacık ömürde
Günebakan çiçeği…
Onca zaman susuz bırakılsa da
Geri kalan diriliğim
Düşürmedim yapraklarımı
Bir an bile olsa
Yüzünü görebilmek adına
Bulutların ardından
Bir yudum tadabilmek uğruna sıcaklığından…



Topraktı besleyen kokusuyla, ıslaklığıyla
Yeşerten minacık yapraklarını
Bir bulut olmuş aramızda
Simsiyah ürkütücü
Gizlemiş seni ardına
Ki çiçek öylece beklerken güneşi
Rüzgar savurdukça narin yapraklarını
Ruhsuzca savruldu, sevdasızca
Ki sen…
Her esişte kokunu gönderirdin bana
Her bulut konvoyunun aralıklarından
Gizlice sinerdin sineme
Az da ıslatırdın ardından toprağımı
Hayatta kalabilmek adına…



Uzun süredir doğmadı sevda’m simama
Ve batmadı hiç akşam güneşim
Çürümeye yüz tutmuş bir tarafım
Hasretti çiçek yağmura
Çürümeye yüz tutmuş sol tarafı
Susuzdu sevdaya
Hasret kalmıştı aşka…



Şöyle ki;
Günebakan çiçeği
Aşıktır güneşe
Her sabah doğuşundan
Her akşam batışına
Ona bakar yüzü
Yüreği…