Ay Ses Geçirmez
susuş tenime tıpatım uydu
bakışım koşuşturma oldu sığamaz oldu içime yürüyen kök meşru bir ilik bulamadım aşkın düğmesine göğsümde bağrı açık kaldı gürültüm ah.. mürekkebi kurumuş gülüşüm aynı tepeden sokağa atılan uykuyduk tüm düşleri içimize sığdırmış Tanrı var oluş ve boşluklarımız arasında su bu su, hangi gerçeğin uğultusu sevmek yetmiyor kuruyan anıların alazında mahremiyet ay tutulmasıdır yüzün sevdiğim, onca karanlığın içinde yüzünün yasını tutar yüzüm vazgeçme hatırlamaktan hiç el değmemiş karanlık kovuklarına dokundurtma bir kilim deseninde sarıl bana anladım eşiği geçemem eşik kor şakağını kemirsem de sesim o incecik o sonsuz yolda dikenlere takılıyor belki orada beni kimse beklemiyor çok düşündün, az hissettin neler yaşadığımı bilebilseydin keşke belki bir gün hissettiklerime eşlik edersin irileşmeden sızı, el el tepeyi tırmanırız şimdilik sustuklarımı duy yeter... |
onun şiirleri için söylemek istediğim tek cümle ( bazen özel olan sessiz olandır )
sevgi ve saygılarım Nilgün Arıkan a o tam bir kraliçe :)