göğüs kafesimdeki bütün nefesleri azad ettim
salınsın tüm selviler...

ne çok dolandı parmaklarım rüzgar diye saçlarıma
ne çok çağla döküldü avuçlarımdan bahar diye
ne çok kümeledim gökte bulut
yerde bulut...
ama öte geçmedi akça ellerimden yağmur
pas tuttu mürekkep
divit
felaket bir çıtırtıyla yarıldı uykular
tepeleme kabus...

ellerimin arasından alın
yazım...

bölebilirim
bütün sözlerimi
mayısta kuzulular doğar
kardeşen açar
baş ucunda bekler leylak
bütün moruyla...

tırtıl gönlerinden dikip dikip yanyana
doğabilirim yeniden
kelebek gibi...

ah more
bütün ışıklar yaldızlı maval bana...

hemincecik sabah olsa
hemencecik akşam olsa
yedi gün
yedi geeeece
bütün yıldızlar pervane bana
yanıp yanıp
aksa karanlığa...

maval bu ya
sekizinci günün sonunda
yürek nasıl dayana...

ah more
karışsam karanlığa...

nakarat
’aç kapıyı bezirganbaşı
kapı hakkı ne verirsin’...