moregöğüs kafesimdeki bütün nefesleri azad ettim salınsın tüm selviler... ne çok dolandı parmaklarım rüzgar diye saçlarıma ne çok çağla döküldü avuçlarımdan bahar diye ne çok kümeledim gökte bulut yerde bulut... ama öte geçmedi akça ellerimden yağmur pas tuttu mürekkep divit felaket bir çıtırtıyla yarıldı uykular tepeleme kabus... ellerimin arasından alın yazım... bölebilirim bütün sözlerimi mayısta kuzulular doğar kardeşen açar baş ucunda bekler leylak bütün moruyla... tırtıl gönlerinden dikip dikip yanyana doğabilirim yeniden kelebek gibi... ah more bütün ışıklar yaldızlı maval bana... hemincecik sabah olsa hemencecik akşam olsa yedi gün yedi geeeece bütün yıldızlar pervane bana yanıp yanıp aksa karanlığa... maval bu ya sekizinci günün sonunda yürek nasıl dayana... ah more karışsam karanlığa... nakarat ’aç kapıyı bezirganbaşı kapı hakkı ne verirsin’... |
efil efil şiir..
çok hoş