Doğum sancısı dudak titremelerinde
Ana ben öldüm
Hayata kesilirken göbek bağım kefenlenip sandukaya kondum
Çığlık sarmaladı her yanımı
Toz zerreleri serilirken döşeğime kumla belendim

Kar yıkadı kirlerimi
Ana ben öldüm göğsünden süt sağılırken genzime
Çıplak ayaklarım basarken yeryüzüne sema ya nasıl sırt döndüm

Toprağa baş koymuş çiçekler ayaklarımın altında ezildi
Ahı yüklendi yaşamın omuzlarıma
Nefes aldığım her an vakte soluksuz ezildim
Ana ben öldüm
Döşümde sol yanım acırken
Matemini yüklendim sessiz gecelerin
Nehirler yıldızların koynunda ters akarken

Sustu rüzgârlar gözyaşıma
Ağaçların dallarında donakaldı yapraklar
Günahlarımı sorgulayamadım kızıl akşamlarda

Ana ben öldüm
Serçeler gökkuşağına patlatırken gözbebeklerini
Ebabil dudaklarım yarıldı
Ulaşamadığım mahur kervan kalkarken çölün vahasına
Dilenci oldum serap oldum adım attığım her ana


Yitirmiş yüreğim feryadını
Yer gök sineme dokurken o kızıl rengini
Şimdi
Ölü dalgalar çalkalanıyor öksüz gemi yaklaşırken limana
Ana ben zamansız öldüm
Dimağımın manzumesi yazılır belki yükünü boşaltırken zamana