yeşil şeker yastığım hazır
bez bebeklerimi zıbınlıyorum
üşümesinler diye sardım
bak seni tembihliyorum
onları asla
yalan dolu nefret odalarında
görmek istemiyorum
kapılarını sıkıca örttüm
az daha bekle
nazar boncuğumu takıp
masumiyeti yanıma alıp gidiyorum





camdaki çiçekleri
sevdiğin köşeye yerleştirip
toprağını eşeliyorum
belki boğulursun ya ardımdan
nefesimi de al sana bırakıyorum
benekli gelincikler toplayan
çocuklarım sana emanet
ayazda kalmış yüreğimi köklerine dikiyorum
geçmişi son bir kez eşeleyip
avcuna bırakıyorum
şu saksıları da temizleyip
şafakları alıp gidiyorum




namluya dolmuş sözlerine
bir avuç umut bırakıyorum
kulak asmadım ki gözlerine
su tabancamı alıpta def’oluyorum
ölümden korkma diye de
Kaf Dağı’ndan asker bırakıyorum
bir dakika şeytanı da aşağı ittireyim
bekle
sendeki beni valize doldurup
öyle çekip gidiyorum




sana bir sır vereyim mi
ben seni değil
şehrini seviyorum
buraları topladığım gibi
ş e h r i n i d e a l ı p g i d i y o r u m
peşimden gelmeni hiç istemiyorum
anla
sev buraları diye uğraşıyorum
şiirden bir ülke bırakıp
kal diye ben gidiyorum




// ya dur şapkamı unuttum
atkım nerde
şifonyerin yanında mı terliklerim
sağol
dur tıkayım çantama
hı tamam
beyaz terliklerim olmadan gitmem
hani ya nerde
hı buldum
bir de sigaramla çakmağım

elimden geleni yaptım
burayı sana istediğin gibi bıraktım
şimdi kendi gökyüzünü yerleştir benim şehrime
öyle bak yeni güneşlerine
ha bir de
insan evladıyız hala
kendine iyi bak//







Dialog:





senden nefret ediyorum
yeter artık yeter
saat kaç
seni iyi ki tanıdım
yalan söylemeyi bırak
çek şu ellerini
bırak ya, ne sevgisi
sen kimseyi sevmezsin
çay demledim şekerini de attım
karıştırdım


canım
hadi gidelim
ben hazırım

canım nasıl mısır istedi
biraz hava alalım mı
ben hazırım
hadi
şöyle sahile insek hı
yürüyüş yapalım
of içim sıkılıyor ya
çantamı sen taşır mısın

şimdi iyiyim
seni çok seviyorum
bi kahve içelim mi
artı seni sevmiyorum






Şiir, Yorum: Funda Mavi
( ŞİRİN KELEBEK )