deli bir kırlangıç
kaçıyor şehrin ortasına
kaçmakla söner sanıyor
tütünü yarım caddeler
yarım yamalak yaşamakla sanıyor
kaçmak aynı şey değil
kaçmak aynı şey küçüğüm diyor
kadına bir adam
ve bir adama kadın
bağlaçlardan kurtulmuş gözleriyle
ve kirpikleriyle
ekvatordan ayırt edilemeyen
diller döküyor bir yaprak
bir yeşile
olmuyor birer birer ses döküyor
olmuyor
dökülüyor bir yaprak
yeşilden

şehrin en kızılından kopuyor
o kırma bakışların
sakince yürümek geliyor içimden
tutuyorsun
nereye der gibi
nereye diyorum bir şehirden kaçmak için
öteki şehre gitmek
ekliyorsun ve bir daha dönmemek der gibi
dönmek bir daha diyorum her şehir bir tekrar
tutuyorsun lisanım ıslah edilmeyen bir aşktan dökülüyor
yeşil maviye mavi karanlığa dönüyor
dönmekle yaşlanıyorum
beklemekle ölüyor kırlangıçların



Merve TAŞÇI