Kova kova su verin Değirmenim durmasın Dönsün çarkım azıcık Katran dökün dişlere Yağlansın vıcık vıcık
Kuru yeller çıkmadan Ve şimşekler çakmadan kurumuş kafalara Ardından kemiklerim etinden ayrılmadan Şişirerek üfleyin ciğerleri nefesle Kovalayın akşamı karanlıklar çökmeden
***
Ah... Çoktan ölmüş bu âlem Toplanıp erdemiyle Ve tevazu yok olmuş İnce çizerken kalem Garip kalmış ve solmuş Kırlarda mahzun lâlem
En iyi kuş kargadır Başka kuşu tanımam Sabahları bal ve yağ akşamları yediğim Mis gibi kaburgadır
Ben kristal bir kadeh Zamanda vitrindeyim Çok şükür ki bu arzda En fazla derindeyim
***
Kan kokan çaputların Üstünde uçup duran Sinek mi olsam acep pek kararsız kaldım ya Beyninde nemrutların Büyük kinle beslenen
Bu arada Aklına birden düşsem Evlat hasreti ile hislenen Her yerde ve seherde beni bana sorduran Uzaklardan babama mektup yazıp yollasam Ve ardından Kafka’da
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KAFKA’DA BÖCEĞE Mİ DÖNÜŞSEM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KAFKA’DA BÖCEĞE Mİ DÖNÜŞSEM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Yüreğinle sevginle bin yaşayın üstadım her dem olsun bazı gönlünden düşünmeler çok güzel bir eser kutlarım değerli kalemi Sevgim ve saygılarımla efendim..
Şeytana papucu ters giydirene döndük. Kaybettik erdemlerimizi. Ürün vermeyen verimsiz topraklara dönüştük. Kaleminize sağlık Güneri Hocam. Selam ve saygılarımla.
Güneri Dostum, Usta; Derin mistik anlam taşıyan benim de üzerinde çalıştığım konuyu işlemişsiniz kutlarım. Bana ışık tuttu. Gönlün zenginliği solmasın. Saygı ve selamlarımla.
Kova kova su verin Değirmenim durmasın Dönsün çarkım azıcık Katran dökün dişlere Yağlansın vıcık vıcık
Kuru yeller çıkmadan Ve şimşekler çakmadan kurumuş kafalara Ardından kemiklerim etinden ayrılmadan Şişirerek üfleyin ciğerleri nefesle Kovalayın akşamı karanlıklar çökmeden
***
Ah... Çoktan ölmüş bu âlem Toplanıp erdemiyle Ve tevazu yok olmuş İnce çizerken kalem Garip kalmış ve solmuş Kırlarda mahzun lâlem
En iyi kuş kargadır Başka kuşu tanımam Sabahları bal ve yağ akşamları yediğim Mis gibi kaburgadır
Ben kristal bir kadeh Zamanda vitrindeyim Çok şükür ki bu arzda En fazla derindeyim
***
Kan kokan çaputların Üstünde uçup duran Sinek mi olsam acep pek kararsız kaldım ya Beyninde nemrutların Büyük kinle beslenen
Bu arada Aklına birden düşsem Evlat hasreti ile hislenen Her yerde ve seherde beni bana sorduran Uzaklardan babama mektup yazıp yollasam Ve ardından Kafka’da Böceğe mi dönüşsem
(01.01.2013 /Elazığ) Güneri Yıldız
Değişik ama ustaca yazılmış harika şiiri severek okudum hocam, Yüreğin kalemin var olsun........ Yürek sesin hiç susmasın........... Saygılar selamlar
Kutluyorum Güneri Hocam...yine düşünmeye sevk eden anlamlı şiirlerinizden birini okumak güzel oldu...Kelâmınız ve kaleminiz daim olsun Hocam...Selâm ve Saygılarımı gönderiyorum...Sağlıcakla kalınız...
Üstadın duyguları mısralara ne güzel yansımıs, sağanak sağanak. Hele birde serbest şiiri kafiye ile giydirince. Değme keyfine gitsin. Saygı ve selamlarımla...
Tarz olarak farklı oldu. Veya ben öyle düşünüyorum. farklı bir lezzet, farklı bir tat aldım. yaklaşık 5 günlük bir aradan sonra güzel bir şiir geldi. kalemin özelliğini anlatmaya zaten gerek yok. yüreğine sağlık efendim