zamansız ve mekansız yalnızlık ..
.
. ... ... solarken yine bir gün bulut bulut kızıl bir yangının arkasında sessiz tükenmiş zamanlara dair her ne varsa sararmış kuru bir yaprağın savruluşunda rüzgar akşamın saçlarını okşar gibi yine çiseleyen yağmurla birlikte iç ürperten serinliği sahilin akşam yavaş yavaş inerken denize yakamozlar tutar ellerinden götürür yine başka bir mevsime gülümseyişlerin orada mutluluğu yaşarken hala ne çok şeyi bıraktığını anlarsın o eskimiş zamanlarda silkinir bu güne dönersin istemeden hikayenin sonunu görmek için belki belki de , o , hep yanında olan o , mecburen alıştığın gecenin karanlığını arkadaş kılmak için zamansız ve mekansız yalnızlığına ... Mert YİĞİTCAN 02 / 02 / 2013 istanbul |
hikayenin sonunu görmek için belki
belki de ,
o , hep yanında olan
o , mecburen alıştığın
gecenin karanlığını arkadaş kılmak için
zamansız ve mekansız yalnızlığına ...
güzeldi gönül sesiniz
güzel anlatımdı dizeleriniz
saygımlasınız herdaim