geceler dar zamanlara eşkiyadır
içinde ne kadar öfke biriktirmiş sessizce
hızla ilerliyordu zaman
ipi kopmuş rahvan atlara benzerdi.

görünmezdi ay
gizlenmişti dağların arka zindanlarında
öpüşmeyen bir bakirenin yürek çırpınması gibi beklerdi
sokak sarmaşıklarının ardında.

koynumda rüzgarın erinç yalnızlığı
kainat kadar yorgundu gözlerimin beyazı
hiçliğe yollamışken varlığını...

yüreğim ahşap yanığı kokuyor
patika bakışlardaki kum fırtınası yoktu
cinayet yeri çok kanlı
deliller hep saklanmıştı utanıyorum gelmeyişinden.

gerçek yine uzak zamanlara dönüşsüz yollanmış
bu aysız gecelerde denizin rotası bozuk
sayfaları zamanın en ücra yerine mıhlamışken
sana sonsuzluk kadar inandım can özüm.

turuncu yalnızlık yaşıyorum
ölüm aklıma yazgı yazmakta usulca
hani demiştim ya geceler korkunç ve karanlık
gündüzler bile yüz vermiyor benliğime.

gittin ya yağmur şimşekle raks ediyor
ağlama gözlerim
artık dönmeyecek bu sana son vedaydı,
sonra da teslimsiz vermişim kendimi sana


kuşatma yaşadıysa da kaçak topluluklar
ben tektim mücadelenin sonunda
ölümüne direniş vaktiydi,
bugün yüreğim infial etti.

duyarsan kulaklarına kardelen ört
anlarsın o zaman ölümün adı,
__________________________ gidiş olduğunu...



Sermin Çınar/İzmir




şiirime sesiyle nefes olan Hasan Durmuş (tayfun 54 ) dostta çok teşekkürler.yüreğine selam olsun.