can evimde nar'ıcanan bize geldi canım yere serdi zülüf yere değdi ömrüm dize geldi nice diyar gezdim bir bakışı sevdim lal oldu dillerim ne de yaman sevdim şems eyledim yarim aldım cana narı yazık etti günüm bana kaldı harı sır aldım inandım nigar oldu sardım çekti gitti gülüm viran bağda kaldım Hidayet DAL/can sokağı lambaları ** Hazreti Mevlana’nın “Ne olursan ol, yine gel” dediği kullardan bile değildim. Sedef beyazlığında bir gülüş çaldı benden kirlerimi, ben o gülüşe kendimi kul eyledim; dillere gam gelse bile söz verdim; bundan gayrı kem söz söylemeyeceğim… İnsan yedisinde ne idiyse yetmişinde o değildir! Her zaman değişebilir… Hidayet DAL |
dili güzel...
tebrikler şair...