GÖRDÜĞÜM BAHAR MI
Yıldızları yere indirmişken
Kara ve gecem sessizken Bir daha ayı koynuma almam derken Gözlerinde yaktım kandillerimi Yorulmuşken zemheriyi dört mevsim bilmekten Karda açan kardelen oluşuma aldanmışken Yüreğim buz tutuyor derken Yüreğinde ısıttım güneşimi Çaresizliği elbise diye giyinirken Fakirsiz dünya ve şen milleti düşlüyorken Kollarım mutluluğu kucaklamaya yetmiyorken Avuçlarında gördüm umudumu Sanırdım dünya gözyaşı okyanusu Batırıyordu gemilerimi suların karanlık uykusu Adım attığım her yer bataklık kuyusu Çırpındıkça okşardım ölümümü Gölgelere dönüyorken ruhum Güneşe borçlanıyorken zemherim Hayata karanlıkken bakışlarım Sevginde filizleniyor yeni baharım…. |