SAVAŞIN ÇOCUKLARI 2
gözlerimde hala ölmekte küçücük bedenler
feryatların sesleri hala kulaklarımda inlemekte bir salıncağın etrafında dizilmek varken çocukluğumu özledim yaşım halen çocukken -çocuk,gözlerine bakınca UTANIYORUM bugün birini daha uğurladık içimiz yanarak toprak attık üzerine, üzerimize ateş külleri düşerken yandık,yanmaları hücrelerimizde hissederek fatiha okuduk,ağıtlarımız yüreğimizi dağlarken -çocuk,gözlerine bakınca AĞLIYORUM artık biliyoruz ki vicdan gönüllerde kördüğüm kimse ses olmadı,gökyüzü üzerimize düşerken oysa kuşları bilirdik birde uçurtmaları şimdi gördüğümüz ağzı açık kızıl canavarlar -çocuk gözlerine bakınca KAÇIYORUM bir rüya olsa gördüklerimiz hemen uyanıversek korkularımızın en demindeyken hayata yüzümüzü dönsek ağlamak nedir bilmesek,duymasak bize kalsa yarınların en güzel güneşi -çocuk gözlerine bakınca YANIYORUM son günlerini yaşamakta çocukluğumun tomurcuğu kanlı eller açmadan koparmakta gönlümün dalını ölmeler bize kalsın ey büyükler! bir imdat çığlığı haykırmadım sayın -ahhh çocuk,sesini duyunca ÖLMEKTEYİM.... S.G |
şiirinizi severek okudum..
Kutluyor, başarılar diliyorum.
En güzel şiirlerde buluşmak dileğiyle