ÇOCUKLARDAN BİR ÇOCUK...Durmuyordu yaşam küçük atışlarında Kuş yüreğinde dünyayı satan gözleri Henüz altı bilemedin yedi yıl dünya yaşı Çok yaşıtından gözü kara ve dalgacı Daha yerine yenisi gelmeyen dişlerinde Gülüyordu hayatın acılı anlarına... Durmuyordu bedeninde kıpırtı Küçük midesinde feryatlar başlayınca Kurabiyesini kopardıkça dağıtıyordu hayatı Ne çok göz vardı onu izleyen bilemedi Kirle yoğrulmuş sevimli yüzünü Hayata sürüp geçti. Durmuyordu yaramazlık kanında Zannedersiniz ateş böceği oradan oraya Bu çocuk okur dediler adam olur Zekâ yanı başında, gözleri fettan Adı Vedat soyadını öğrenmedik Ne var ki! O kendi kendine büyüyen evlatlardandı Tiyatro içinde tiyatro Yaşamın kiriydi yüzünde taşıdığı. Nice Vedatlar var alnı beyaz, bahtı bilinmez... Neslihan YAZICILAR Not: Tiyatroda tanıdığım bir çocuğun yaşam kesitinden öykünerek yazılmıştır. foto:ü.Gaş |
İstemezdi.Ve yapması gerekeni yapıyordu ,gülüyordu hayatın acılı anlarına...
Erkendi ancak elden ne gelirdi ki? ((
Ölüm huzurluda yaşamak böylesine acı._