Gıcırtılarını Kaydettiğim Kadınımın Sesleri



bilseydim üç göğün çılgınlığını
birine yüzün demezdim
isteksiz bir kadın piramidinde bütün şehvet
kapılarıyla kemirilmiş kilitler
-çıkışı yok bu rüyanın-
antresinde çocuk çığlıkları
ahşap hayat
ateşler yanıyor kaçanlar için!


zindân gölgeleri
çemberleri ve gençlik
sanki birazdan biri ruhunu teslim edecek
ormanlar kanatlanıp –buradan değiliz! diyerek
bana katılacaklar bütün çiçekleriyle
masmavi denizler annelerine maviyi soracaklar

ve ben
bütün sesleri susturmak için
kapatıyorum kulaklarımı
bir tek saçların konuşmalı
fazlasına yoruluyorum

kopartalım içimizde ne kaldıysa
ipleri verip tanrımıza
artık oynamıyoruz diyelim
sert hiçlikler kalıbına dökülelim
eşit olalım aşk için

ver elini bana
ver elini bana
ver elini bana

yağmurlu, ölüm şarabı içelim!



Payanda

Sevgiye davet, aşk için yazılmış güzel sözlerdi, şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

sayfaya kusan mürekkebini seviyorum.. keyifti...

yok. içilmesin o şarap.

yağmurlu bir gökyüzünü,
belki küskün bir denizi,
hatta yıkık bir ömrü içebilirler.
ama o ölüm şarabını içmesinler.


...


ki saçlara tutunmak isabetli...
onun saçlarının konuşmasına açmak iç dünyayı...
el ele vermek... yorgun nefesini dinlendirmek...
çokça şiir, azca umut beslemek belki de ruhunda.
aşk da dahi adalet istemek isabetli.


ancak,
hayır içilmesin o şarap.



bir nehir, bir ömür, bir deniz, bir gönül, bir yalnızlık içilebilir belki...