sokaklarda
sanki kuyruğu kesik
yalnız bir kedi gibi
sancılar


zehredilmiş bir kaç anı kusarak
kifayet ödemek
ölümden beter
yükü düşene
kadar


sorulmasın isterdim
niyet
neden
kime ne
ziyan


elimden tutsan da
tutmasan da
şimdi karanlık
ölmüş
babam


sokulmasın
kalleş soluklar
ordu gelse
ne yazar
bu kadar sen
bana yeter
artar


dumanlandım
istediğim an düşündüm
bence ondan
şimdi öyle mutluyum ki
inan


artık
ne sözün zarar
ne kendin
bıkmışım
onlardan


devran bir başka akıyor
soluksuz
nalsız bir at gibi
topal


yüzüm
artık çok çirkin
kalabalık
çocuk üzüntülere anne
ondan


civarda
el ele tutuşmuş acılar
mutluluk öksüz
babası belirsiz
firar


kalbimin
kimyası da değişti
zorsuz
emeksiz
böyle herşey
ne kolay


durmadan
kimseyi takmadan çağlamak
hayalimin mesleği
sorayım bi
emekliliğim
ne zaman


utanmaz
garip hevesler
huzur mu dediniz
külliyen
yalan


ne o kent
ne de umut
çaldığım şarkıyı anlar
notalar bir bana tanıdık
sola benzer
anahtar


azrail
kaçtır kapımı çalıyor
buyursun
ben iyi bir ev sahibim
başım üstünde
yeri var


acı ile tatlıdan biri
sır duası
yolum nerden düze çıkar
hangisi siyahı bol
düşman


fakir bir bebek
sütünü içemeyip
uzatıyorsa zengine
adalet hangi devlet kapısı
tanımam


kuralı çok bu kalbin
dövizi basan geçemiyor
yıkanırım kimsesizlikte
düğümler
dışımdan içime
dolar


hayaller ittiriyor
dünümü yetmişime
dağınıklığım bile
onun bunun salıncağında
sallanmaz
uçmaz


zaman
hızlı bir tren
varana kadar gişesine
vız gelir
vız geçer
sanki
otoban


senin o
tahıl kokan gülüşün
fedaisiz çiçeklerde
arılara pazar
biliyor musun neye benziyor
o tam bir yosma



Şiir, Yorum: ŞİRİN KELEBEK
(Funda Mavi)