AFFA LÂYIK OLMASAM DA
Kör nefsimin esiriyim, günahkârım, isyankârım
Kulluğumu kabul eyle, affa lâyık olmasam da. Ümidimi asla kesmem, Rahim olan yüce Rab’den Tövbe edip istiğfarla, kalp kirimi silmesem de. Bülbül gibi yana yana, âşık olamadım güle Faydasız şeyler yüzünden, emeklerim gitti yele Tepeden tırnağa kadar, günahlara batsam bile Setredensin, affedersin, aşkın ile solmasam da. Kötülüğü emreyleyen, şu nefsimi nasıl güdem? Öteleri hiç düşünmez, onun için her dem bu dem Kulluğundan kovsan dahi, başka kapı yok ki gidem Adayarak ol canımı, Hak yolunda ölmesem de. Sınırları güzel koru, karga gibi çöplük ditme Kâbe, Ravza ortadayken, sakın yâd ellere gitme Yâ Rab günahımı setret, beni aftan mahrum etme! Nefse, şeytana uyarak, denizine dalmasam da. Ne olursun hesap günü, kulunu kolay sorgula Muhammed’in ümmetinin, vurgusun güzel vurgula Sen yüceler yücesisin, şânına göre yargıla Koca ömür geldi geçti, aşkın ile dolmasam da. Uyutabilsen ol nefsi, güzelce gönle beleyip Yapabilsem her işimi, sık dokuyup sık eleyip Özü candan zaman zaman, tövbe edip af dileyip Seher vakti zikir ile, sık sık kapın çalmasam da. Güneş döner hem de yürür, o muazzam ekseniyle Öğrenmemiz gerekmez mi, her şeyleri aksanıyla? N’olur benden kabul eyle, amelimi noksanıyla Hudû, huşû gözeterek, beş vaktimi kılmasam da… 12/12/’12 Hanifi KARA |