bekle
beyaz bir kefenle örtünüyorken toprak
çığ tutar eteklerin kar taneleri üşür kaşlarında kuşlar ölür kışlar titrer bakışlarında köklerinde uyur baharlar gövdeni beyazlar kürür bak yüzün çamurlaşır tomurcuklarına ölüm yürür çek başını gömül yamacındaki derinliklere kim tutar seni toprak döllenmeye görsün bir kere omuzlanırken koca bir mevsim sapmasız fırlar zemheri kazınır etine kuşpalazı bir yangın yinelenir aşkın ezberi kötürümdür bu şehirde aşklar kuzgun istilasındadır bütün sahil musallalar kurulmuştur bir işgalin kalıntıları gömülüdür kıyılarında vebalı bir salgındadır ciğerleri çocuklar uyur kollarında vurulur çelimsiz bir düş kömür karasına keser gece diklenirsin ya tipiye inat ıskalamaz fırtınalar yapışırsın ayaklandığın yere yalancı baharlara çıkar adın pusudadır filizkıran fırtanalar yeşil yapraklarında kömürleşir üzerine çiğler yağar dışarısı soğuk dışarısı kar bilirim ki kafesler sana dar birazdan duvarlar çatlar dingin bir şafak belirir biter biter bu artçılar çek kendini sokul yamacına gövdende uykuya dalsın ayaz bekle güneşi bekle bekle biraz |
hasret büyüttük vazgeçtiklerimize
toprak
kar
zenheri
yel dedikleri ağrılar
çaresizlikler baki..