DENİZ’e

doğarken ağlamanı gördüm,
doyarken gülümseyişini.
ben senin,
yürürken titrek bacaklarındaki
ürkekliği gördüm.
koşarken çığlığını,
doludizgin adımlarının.

zemheride yandığını gördüm, ansız.
ağustosta titrediğini zamansız.
ben senin gözlerinde denizi gördüm,
yüreğinde hüzünleri bırakarak.
barut kokusunda,
buz bebeğin saçlarını okşayışını gördüm.

ben sende,
dalı gördüm,
kırılmış, incinmiş, yaralı.

ben sende,
dağı gördüm,
dimdik çınarlar gibi sayılı.



bırak,
avucunda gizlediğin sevgiyi,
bırak uçsun.
bırak,
gözlerinde hapsettiğin pınarları,
bırak aksın.

Varsın herkes kendini efsane sansın.
varsın kahramanlar tozlu raflarda kalsın.

sen korkaksın,
sen korkansın,
çünkü sen;
sen insansın.



şiirime ses olan değerli dostum E. Nil US’ a teşekkürlerimle...



hasan polat