Bütün Gün OturdumBütün gün oturdum Kedimin gölgesine Redingot giymişim sanki bir şeyleri bekliyorum. Irgat pazarına dönmüş bir hayata Saplanmışım kösnük aynada Gözlerimi seçemiyor gözlerim Kedimin gölgesine oturmuşum Ağzımda ısrarla rembetiko. Gecikeceğimi söylemek istiyorum- Ama yok Bana göre değil Kendisini aratıyorum her yeni köprüde insanın Sorular soruyorum Cevaplarını bile bile ölümün. Şimdi saçlarını tarayan o soğuk beden Karşılar mı aynı kaygıyı isminle Ya o su dokunuşum Ürpertmez mi artık Kedimin gölgesinde Sancısını alıyorum sonbahar yapraklarının. Bilsem bütün göğü gündüz gece kara yapardım Bütün çiçekleri de Işığın tutulunca bana titre diye. Bütün gün oturdum –acı giymiş– seni bekledim Kimsesizliğin gölgesinde! Payanda |
Cevaplarını bile bile ölümün.
güzeldi...