Ah YırtılMasa
Ah YırtılMasa
mâvir’e.. ah bir de... sevişiyor olsam gece kapısı açık dünyada kırsam çiçeklerin seslerini, elini işitsem yaz yağmurlarını devirirken üstüne bir bulutun serçe parmağını havaya kaldırsam çocukluğuma bir ezberi bozsak da çöller arasında yeşermeye yeltensek su gibi bir şey olsak rakıya… niye olmasın kuruturken gülleri ve ıslığı binlercesine annem olsa yıldızlarım dilesek; şükür ki seviyoruz acıyı da, antları da bir garip ölme tutsa açık pencereden ismini yanlış telaffuz ettiğim bir ırmakmışcasına… bile bile rüyasından uyanan kuşlar bana uzakları mı bağışlar? içimdeler kurtlanmış yolları uzatarak bağrımda gececiller, beni duyan olmadıkça. şimdi sakınır şimdi olmadan öyle kuytusunda ki yalnızlığım kırk içe kırık taşan Marsyas bilmez mi ki aşktır, yedi deliği insana açan! Payanda |