DOKUZ AYLIK YOL
Dokuz aylık yoldan çıktım sefere,
Naylon bir leğene attılar beni, Bir parça sabunla koca bir dere, Pakladı kundakta tartılar Beni. Gözlerim açınca gördüm dünyayı, Zelzele olunca buldum babayı, Annesiz kalınca yedim ayvayı, Yatılı bir mektebe sattılar Beni. On beşim de tattım Baba kucağı, Tezekle tüterdi o can ocağı, Dolaştım çok şehir köy ve bucağı, Kum diye betona katılar Beni. Dünya mapus oldu hayatsa koğuş, Her gün bekliyordum nurlu bir doğuş, Ben bana dedim ki namertle boğuş, Ondan gıdıkladı martılar Beni. BAKİ der ben beni yazayım dedim, Yaşamım kör düğüm çözeyim dedim, Arsızı nursuzu çizeyim dedim, Bir iken bin parça yırttılar Beni. |