Ateş kırmızısınereye gidecekler tanrının öfkesinden meydana serilmiş ritüel iki kutsal mağara gölgesi gibi büyüttüler karınlarında boşlukta yağmuru şimşeği beslediler öldürmek için taşa tuttular onları taş yiyorlardı her gün ve aşkı gömüyorlardı demir basarak dalgalara sis ölümcül kayboluş korkak sabahı yutuyor sirenler mumlar erirken her şey bitiyor ben bitiyorum çılgın zangoçlar tombul hayatın memesini sağıyor soytarı ağızlara şeytan çiftleşip maske takıyor karnaval gölgeleri hep matadorun son vuruşu beyaz sandalları kırıyor içimde yağmurda çırpınan balığım rüya gözleri kapalı meydan dönüyor avucunun içinde ıslak ikon kalabalığı rutubetli duvarlar çöküyor bir kız çocuğu doğuruyorum o anda adı alarcın tüm zamanları topluyorum saçlarına ki nehirleri çoğalsın diye Aysu |