bozkırın ruhunu tutuyorum ellerimle
konduğu sarı yapraklarda
duyduğum yalnızlığın ismini koyduğu
bu yamaçlarda, dağlarda, ovalarda…

gözlerim geçiyor toy sürülerinin peşinden
gözlerim geçiyor üşüten bulutların peşinden

biliyorum
ruhum halen yaşıyordur oralarda
şu tepelerin ardında bir yerde
bir yatılı köy okulunda,
lojmanda…

belki de sığınmıştır geç sonbaharın yılkı atları gibi
vadi diplerinin henüz kar düşmemiş kuytuluklarına

gözlerim dalıyor,
bir filmin peşinden kopuk kopuk
ucundan tuttuğum bölümlerini sarıyorum
tekrar...

bozkırın ruhunu tutuyorum ellerimle
konduğu sarı yapraklarda
duyduğum yalnızlığın ismini koyduğu
bu yamaçlarda, dağlarda, ovalarda…

gözlerim dalıyor,
murat ırmağının sularının en çok çekildiği zamanlarda
boz tarlalarda dalgalanan sığırcık kuşu sürüleri içinden koşuyorum

renklerin son demleridir, bütün tonlarını göstermelidir
sarı, zaferan ve güz kızılının barıştığı zamanda, eylül’de
ırmakların boğazlarında yabani söğüt koruluklarında

bozkırın ruhunu tutuyorum ellerimle
konduğu sarı yapraklarda
duyduğum yalnızlığın ismini koyduğu
bu yamaçlarda, dağlarda, ovalarda…

* ALAGÖZ, Mustafa, 2010, Şehirler Çaldı Beni, Sakızağacı Yayınları, s. 30, İstanbul.